Παιδί με αναπτυξιακή καθυστέρηση ή ειδική ανάγκη
Κοινές Αντιδράσεις
Στο άκουσμα ότι ένα παιδί μπορεί να έχει μια ειδική ανάγκη, οι περισσότεροι γονείς αντιδρούν με απογοήτευση σε αυτή την τεράστια πρόκληση. Μια από τις πρώτες αντιδράσεις είναι η άρνηση– «Αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει σε μένα, στο παιδί μου, στην οικογένειά μας». Η άρνηση συγχωνεύεται γρήγορα με το θυμό, ο οποίος μπορεί να κατευθύνεται προς το ιατρικό προσωπικό που συμμετείχε στην παροχή των πληροφοριών για το πρόβλημα του παιδιού. Ο θυμός μπορεί επίσης να επηρεάσει την επικοινωνία μεταξύ του ζευγαριού ή με τους παππούδες ή άλλα σημαντικά πρόσωπα στην οικογένεια. Αρχικά, φαίνεται ότι ο θυμός είναι τόσο έντονος που αγγίζει σχεδόν τον καθένα, επειδή προκαλείται από τα συναισθήματα της θλίψης και μιας ανεξήγητης απώλειας που το άτομο δεν ξέρει πώς να εξηγήσει ή να αντιμετωπίσει.
Ο φόβος είναι μια άλλη άμεση ανταπόκριση. Οι άνθρωποι συχνά φοβούνται το άγνωστο περισσότερο από ό,τι φοβούνται το γνωστό. Έχοντας την πλήρη διάγνωση και κάποια γνώση των μελλοντικών προοπτικών του παιδιού μπορεί να είναι πιο εύκολο να διαχειριστείτε το αίσθημα αβεβαιότητας. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο φόβος για το μέλλον είναι ένα κοινό συναίσθημα: «Τι πρόκειται να συμβεί σε αυτό το παιδί όταν θα είναι πέντε χρονών, όταν θα είναι δώδεκα, όταν θα είναι είκοσι; Τι πρόκειται να συμβεί σε αυτό το παιδί όταν θα έχω φύγει;» Τότε γεννιούνται επιπλέον ερωτήματα:«Θα μπορέσει να εκπαιδευτεί ποτέ; Θα μπορέσει ποτέ να πάει στο Πανεπιστήμιο; Θα έχει ποτέ την ικανότητα να αγαπήσει, να ζήσει, να γελάσει και να κάνει όλα τα πράγματα που είχαμε ονειρευτεί;»
Υπάρχει επίσης ο φόβος της απόρριψης της κοινωνίας, ο φόβος σχετικά με το πώς θα επηρεαστούν τα αδέλφια, ερωτήματα για το αν θα υπάρξουν περισσότερα αδέλφια σε αυτή την οικογένεια που να εμφάνισουν το ίδιο θέμα, και ανησυχίες για το αν ο σύζυγος ή η σύζυγος θα αγαπήσει αυτό το παιδί. Οι φόβοι αυτοί μπορούν σχεδόν να ακινητοποιήσουν μερικούς γονείς. Στη συνέχεια, υπάρχει ενοχή και ανησυχία για το αν οι ίδιοι οι γονείς έχουν προκαλέσει το πρόβλημα: «Μήπως έκανα κάτι που το προκάλεσε αυτό; Μήπως τιμωρούμαι για κάτι που έχω κάνει; Φρόντισα τον εαυτό μου όταν ήμουν έγκυος; Μήπως η γυναίκα μου δεν φρόντισε αρκετά καλά τον εαυτό της όταν ήταν έγκυος;»
Η αδυναμία του να αλλάξετε αυτό που συμβαίνει είναι πολύ δύσκολο να γίνει αποδεκτό. Δεν μπορείτε να αλλάξετε το γεγονός ότι το παιδί σας έχει κάποια αναπηρία, όμως οι γονείς θέλουν να αισθάνονται ικανοί και σε θέση να χειρίζονται τις δικές τους καταστάσεις της ζωής. Είναι εξαιρετικά δύσκολο στο να στηριχθείτε στις αποφάσεις, γνωμοδοτήσεις και οι συστάσεις των άλλων.
Η απόρριψη είναι μια άλλη αντίδραση που βιώνουν οι γονείς. Η απόρριψη μπορεί να κατευθύνεται προς το παιδί ή προς το ιατρικό προσωπικό ή προς άλλα μέλη της οικογένειας. Μία από τις πιο σοβαρές μορφές απόρριψης, και όχι ασυνήθιστη, είναι μια «επιθυμία θανάτου» για το παιδί, μια αίσθηση που πολλοί γονείς αναφέρουν στα βαθύτερα σημεία της κατάθλιψης τους. Κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου, όταν τόσα πολλά και διαφορετικά συναισθήματα πλημμυρίζουν το μυαλό και την καρδιά, δεν υπάρχει τρόπος να μετρήθει το πόσο έντονα ένας γονέας μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό τον κατακλυσμό των συναισθημάτων.
Δεν περνούν όλοι οι γονείς από αυτά τα στάδια, αλλά είναι σημαντικό για τους γονείς να αναφερθούν όλα τα πιθανώς ενοχλητικά συναισθήματα που μπορεί να προκύψουν, έτσι ώστε να γνωρίζουν ότι δεν είναι οι μόνοι.
Υπάρχουν πολλές εποικοδομητικές ενέργειες στις οποίες μπορείτε να προβείτε αμέσως, και υπάρχουν πολλές πηγές βοήθειας, επικοινωνίας, και στήριξης.
- Αναζητήστε πληροφορίες
Το σημαντικότερο είναι να ζητήσετε ακριβείς πληροφορίες. Μη φοβάστε να κάνετε ερωτήσεις, επειδή οι ερωτήσεις θα είναι το πρώτο βήμα της αρχής του να κατανοήσετε περισσότερα για το παιδί σας. Μαθαίνοντας πώς να διατυπώνετε ερωτήσεις είναι μια τέχνη που θα κάνει τη ζωή σας πολύ πιο εύκολη στο μέλλον. Μια καλή μέθοδος είναι το να γράφετε τις ερωτήσεις σας πριν από την είσοδο σε συναντήσεις ή συνεδρίες και να γράφετε περαιτέρω ερωτήσεις, καθώς σκέφτεστε κατά τη διάρκεια των συνεδριών. Πάρτε γραπτά αντίγραφα όλων των εγγράφων από τους γιατρούς, δασκάλους και θεραπευτές του παιδιού σας.
- Βρείτε προγράμματα για το παιδί σας
Ακόμη και για εκείνους που ζουν σε απομονωμένες περιοχές, υπάρχει διαθέσιμη βοήθεια για ό,τι προβλήματα μπορεί να έχετε. Η Εκπαίδευση Γονέων και το Κέντρο Πληροφόρησης του Πολίτη μπορεί να σας συνδέσει με τα κατάλληλα άτομα που μπορούν να σας βοηθήσουν στο να ξεκινήσετε την απόκτηση πληροφοριών και τη βοήθεια που χρειάζεστε. Ενώ θα βρείτε προγράμματα για παιδιά με ειδικές ανάγκες, να έχετε κατά νου ότι τα προγράμματα είναι επίσης διαθέσιμα και για τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.
- Συζητήστε με το σύντροφό σας & τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας
Με τα χρόνια, έχει παρατηρηθεί ότι πολλοί γονείς δεν επικοινωνούν τα συναισθήματά τους σχετικά με τα προβλήματα που έχουν τα παιδιά τους. Ο ένας σύντροφος ανησυχεί συχνά ότι δεν αποτελεί πηγή δύναμης για τον άλλο σύντροφο. Όσο περισσότερο επικοινωνούν τα ζευγάρια σε δύσκολες στιγμές όπως αυτή, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η συλλογική δύναμη τους. Αν υπάρχουν άλλα παιδιά, μιλήστε και μαζί τους. Να είστε ενήμεροι για τις ανάγκες τους. Για πολλούς ανθρώπους, ο πειρασμός να κλειστούν συναισθηματικά είναι μεγάλος σε αυτό το σημείο, αλλά μπορεί να είναι πολύ ευεργετικό να έχετε αξιόπιστους φίλους και συγγενείς που μπορούν να σας βοηθήσουν να κουβαλήσετε το συναισθηματικό σας φορτίο.
- Κρατήστε τις καθημερινές ρουτίνες όσο το δυνατόν κανονικές
Ένας γονέας είπε κάποτε «Όταν προκύψει κάποιο πρόβλημα και δεν ξέρετε τι να κάνετε, τότε θα κάνετε ό,τι ήταν αυτό που επρόκειτο να κάνετε έτσι κι αλλιώς.» Το να εξασκείσετε αυτή τη συνήθεια φαίνεται να παράγει κάποια ομαλότητα και συνέπεια όταν η ζωή σας γίνεται κουραστική .
- Να θυμάστε ότι αυτό είναι το παιδί σας
Αυτό το άτομο είναι το παιδί σας, πρώτα απ ‘όλα. Η ανάπτυξη του παιδιού σας μπορεί να είναι διαφορετική από εκείνη των άλλων παιδιών, αλλά αυτό δεν κάνει το παιδί σας λιγότερο πολύτιμο, λιγότερο ανθρώπινο, λιγότερο σημαντικό ή να έχει λιγότερη ανάγκη από την αγάπη και την παρούσια σας ως γονέα. Το παιδί έρχεται πρώτο και η ειδική ανάγκη έρχεται δεύτερη. Αν μπορείτε να χαλαρώσετε και να απολαύσετε τα θετικά βήματα που αναφέρθηκαν, ένα κάθε φορά, θα κάνετε το καλύτερο που μπορείτε, το παιδί σας θα ωφεληθεί και θα μπορείτε να προσβλέπετε στο μέλλον με ελπίδα.
- Αναγνωρίστε ότι δεν είστε μόνοι
Η αίσθηση της απομόνωσης τη στιγμή της διάγνωσης είναι σχεδόν καθολική μεταξύ των γονέων. Τα αισθήματα πικρίας και θυμού είναι αναπόφευκτα, όταν συνειδητοποιείτε ότι θα πρέπει να αναθεωρήσετε τις ελπίδες και τα όνειρα που είχατε αρχικά για το παιδί σας. Είναι πολύ χρήσιμο να αναγνωρίσετε το θυμό σας και να μάθετε να απελευθερώνεστε από αυτόν. Μπορεί να χρειαστείτε εξωτερική βοήθεια για να γίνει αυτό. Μπορεί να μην το βιώνετε απαραίτητα αυτή τη στιγμή αυτό, αλλά η ζωή θα κυλήσει καλύτερα και θα έρθει η μέρα που θα αισθανθείτε και πάλι θετικά.
Αναγνωρίζοντας και ωριμάζωντας μέσω των αρνητικών συναισθημάτων σας, θα είστε καλύτερα εξοπλισμένοι για να αντιμετωπίσετε τις νέες προκλήσεις, έτσι η πικρία και ο θυμός δεν θα στραγγίζει τα επίπεδα ενέργειας. Βοηθά το να ξέρετε ότι αυτά τα συναισθήματα τα έχουν βιώσει πολλοί άλλοι, και θυμηθείτε πως υπάρχει διαθέσιμη εποικοδομητική βοήθεια για εσάς και το παιδί σας, και σε καμία περίπτωση δεν είστε μόνοι.
Adrianna Gkika
Holistic Healing
Τα κείμενα είναι καθαρά πληροφοριακά και σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να θεωρηθούν ως θεραπευτικές ιατρικές συνταγές ή ότι συνιστούν αντικατάσταση του θεράποντος γιατρού και των υποδείξεών του. Η απόφαση για τη σπουδαιότητα των συμβουλών είναι προσωπικά και απόλυτα δική σας.
